Przygodę zaadptowałem do swojej kampanii, więc niektóre bolączki opisane w poprzednich komentarzach mi odeszły. Moim zdaniem bardzo fajny dungeon crawl na początek przygody albo jako gotowa wstawka (jak w moim przypadku) pojedynczej lokacji do kampanii. Nie ma wielu problemów, a i materiały są dostępne (można bez problemu znaleźć mapy googlując oryginalny angielski tytuł).

Niezła prosta przygoda na start – kameralny loch z niezłym twistem fabularnym, kilka fajnych pomysłów na obszary. Ma wady, które można poprawić na własną rękę. Poniżej szczegóły (uwaga – spoilery):

• Główna przeciwniczka wie, że BG nadchodzą tego dnia, ale nie przygotowuje się na to zupełnie w żaden sposób. Nawet przy sporym zawieszeniu niewiary jest to przesada.
• BG mogą ją ogłuszyć, i potem odstawić do wioski. Przygoda powinna uwzględniać tę ewentualność.
• Jeżeli BG podróżują do lochu, aby polować na gobliny, nie powinni spotykać po drodze w ramach „spotkania losowego” innego goblinoida (strachuna), który nie ma związku ze sprawą. To zbędna komplikacja, powinien być wykorzystany jakiś inny potwór.
• Moim zdaniem w przygodzie jest zbyt dużo złota i skarbów jak na poziom postaci.
• Wódz goblinów jest „mały”, więc strażniczka powinna też być mała (albo najwyżej krasnoludką)
• Wódz goblinów ma fajną zdolność, która wymaga obstawy zwykłych goblinów. Finałowa walka będzie ciekawsza, jeżeli 1-2 gobliny będą mu towarzyszyć zamiast warga.
• Ze świątynni i maski dałoby się jeszcze trochę wycisnąć fabularnie, bogini Shar wychodzi na dosyć genericową.

Aby poprawic przygode, ja nieco zmieniłem twist: zamiast strażniczki miasta, obsadziłem jej siostrę (strażniczka zniechęca drużynę, bo podejrzewa, że taka może być prawda o przywódcy goblinów). Dzięki temu początek był mniej naciągany (strażniczka nie okłamuje aż tak skutecznie bohaterów), i uzyskałem ciekawą scenę epilogu, gdy drużyna musi zadecydować, czy powiedzieć prawdę o tożsamości przywódcy goblinów i strażniczce, i osadzie – w tym przypadku prawda może pogłębić rany wyrządzone społeczności (np. doprowadzic do wygnania strazniczki).

Przygodę tą chcialem użyc jako początek przygód dla trójki znajomych, którzy o RPG niewiele wiedzą. Dopiero po licznych zmianach w scenariuszu i dialogach Świątynia Dawców Nocy spelnia świetnie swoją rolę ciekawej fabuly na 1-2 sesje:

• Już samo wprowadzenie bazuje na abstrakcji, że gracze z jakiegoś powodu chcą wytluc plemię goblinów i już. Krótka scena w karczmie samego Triboar i rozmowa z barmanem, który mówi awanturnikom, że nie mogą już u niego spac na zeszyt dodalaby motywu i wiarygodności samej wyprawie.
• Pierwsza zaplanowana rozmowa jest fatalnie zaplanowana. By przekonac strażnika najlepiej nie wspominac o goblinach, które są jedynym tropem, jaki daje graczom scenariusz. Nawet dobrze poprowadzona rozmowa wymaga testu Perswazji o wysokim ST, który można powtarzac co pól godziny. Co gracze mogą robic w tym czasie?
• Wizyta w karczmie zawiera taką instrukcję: "Jeżeli poszukiwacze przygód rozpoczną rozmowy z goścmi ...". A jak nie?? Piją piwo, idą spac, koniec gry? DM musi odegrac jakąś scenkę, jeżeli gracze nie będą zbyt rozmowni. Dodam jeszcze, że nie ma w scenariuszu slowa na temat nagrody za pozbycie się goblinów.
• Pierwsza walka to spotkanie ze ... Strachunem. Przerośnięty, wlochaty goblin, który potrafi większośc postaci na 1 poziomie uśmiercic jednym trafieniem to jest przeciwnik, którego gracze dostają na śniadanie.

Później na szczęście robi się lepiej. Sam dungeon jest ciekawy i zróżnicowany. Wątek religijny pojawiający się w kilku momentach może naklonic graczy do rozmyślania "O co tu chodzi?". Wychodek, do którego udają się gobliny pozwoli sprytniejszym drużynom zneutralizowac największe zagrożenie. Pokoje, oraz ich zawartośc to zdecydowanie najmocniejsza strona tej przygody. Najlepsze jednak zostawiam na koniec: lupy. Tutaj autor wspiąl się na wyżyny szczodrości i rozpuszczania graczy, dlatego, że plemię goblinów z jakiegoś powodu gromadzi absurdalne sumy monet, mimo że zajmuje się grabierzą i pieniądze nie są im absolutnie potrzebne. Nawet jeżeli te wszystkie monety są dla nich cenne, to nie powinny skarby wartości ponad 5 dlugich mieczy znajdowac się w śmierdzącym legowisku dla wilków. Po zsumowaniu, z calej przygody gracze mają otrzymac (uwaga): 1496 zlota! Z takim budżetem czwórka graczy ma wejśc w 2 poziom.

Świątynia Dawców Nocy zdecydowanie nie jest przygodą dla początkujących graczy, a tym bardziej dla początkującego DM. Wymaga wielu poprawek, dopisów i improwizacji, jednak kiedy tylko DM poradzi sobie z tymi problemami, sprawia mnóstwo frajdy na ~2 sesje. Z powodu wysilku i zaklopotania, jakie zapewnia podczas przygotowań oceniam 3/5.

Fajna przgoda - idealna na jedną sesje. Dobra dla początkujących graczy. Jednak bardziej doświadczeni też nie będa rozczarowani. Nadaje się na samodzielny scenariusz albo przerywnik w większej kampani.